Het einde van mijn reis komt in zicht en ik kon mij geen betere afsluiting bedenken dan Fiji. Tijdens het boeken was ons doel: geld besparen. Hierdoor hadden we gezocht naar de goedkoopste manier van vliegen. Hierdoor moesten we van Alice Springs naar Melbourne vliegen. Vervolgens vlogen we van Melbourne door naar Sydney. Hier hadden we een (korte!) overnachting en vlogen de volgende ochtend door naar Brisbane. Daar moesten we ook weer overstappen in een ander vliegtuig dat ons eindelijk naar Fiji bracht. Dit betekent dus dat ik in 2 dagen in 4 verschillende staten en 2 landen ben gereisd! Achteraf had ik veeeel liever wat meer geld betaald dan deze omweg te nemen! Toen we aankwamen op het vliegveld van Nadi werden we vrolijk ontvangen door een groepje Fijianen met gitaren en een bloem achter de oor die het bula lied zongen. Bula betekent wees welkom, hallo, hoe gaat het.

Toen we de ontvangst hal inkwamen stond er een jonge Fijiaan met een glimlach waar een tand tussen miste klaar met een bordje: Bamboo Eveline. We hadden van te voren een hostel (Bamboo) geboekt en zouden opgehaald worden bij het vliegveld. Samen met hem en nog een meisje gingen we in de taxi op naar het hostel. Toen we daar aankwamen werden de deuren voor ons geopend en werd en van alle kanten Bula!! geroepen. Onze tassen werden uit onze handen genomen en we kwamen midden in een volleybal toernooitje terecht. Iedereen kwam naar ons toe, stelde zich voor en gaf ons een vrolijke glimlach. We mochten gaan zitten en kregen te horen dat het inchecken later wel kwam, eerst relaxen nu, it's Fiji Time!
Toen we wat zaten te drinken kwam er een hele grote, stoere man op ons af die zei: Bula my friends, my name is Simon. Are you coming to the kava session tonight? Ik had nog nooit van kava gehoord maar in Fiji draait bijna alles om de kava. Kava is een drank dat gemaakt wordt van de wortelen van de kava plant. Die worden gedroogd en dan gemaald tot poeder. Dat wordt weer aangelend met water waardoor er een grijze drab ontstaat: Kava. Dit wordt in een grote kom gegoten, de kava bowl waar iedereen omheen gaat zitten op de grond, gitaar erbij en relaxen maar. Dan wordt er met een kleine kom de kava uitgedeeld. Voordat je de kava dringt zeg je bula en dan giet je het in een teug naar binnen. Daarna klapt iedereen drie keer in z'n handen. Er zit geen alcohol in maar het is een beetje verdovend. Je tong en mond wordt gevoelloos en als je er te veel van dringt wordt je een beetje stoned. Zo brengen ze iedereen elke avond bij elkaar en leert iedereen elkaar kennen. Heel erg gezellig, enige nadeel: Kava smaakt naar een modderpoel! Mijn hele gezicht trok samen na elke slok maar het is onbeleefd om te weigeren. Gelukkig kan je kiezen tussen een kleine kom en een grote kom: De dragonbowl. Deze heb ik nooit aangedurfd helaas.

We hadden nog helemaal geen plannen gemaakt voor onze tijd op Fiji. Gelukkig kon de staff in Bamboo ons daarbij helpen. Henry, de baas heeft anderhalf uur met ons gezeten en uiteindelijk elke dag voor ons weten in te vullen. We gingen eerst de zuidelijke eilanden bekijken, de Yasawa Group. We werden met een bootje opgehaald en naar het eiland Beachcombo gebracht. Dit scheen het ‘partyeiland' van Fiji te zijn met elke avond muziek en heel veel mensen. Het eiland was heel klein, binnen 10 minuten had je een rondje om het eiland gelopen. Toen wij daar aankwamen zag het er erg rustig uit, we hadden een kamergenootje uit Canada die blij was om andere meiden te zien. Uiteindelijk bleken er niet meer dan 20 mensen te zitten die dag waarvan de helft voor 10 uur op bed lag. Een uitgebreide party zat er dus niet in maar ik heb uiteindelijk met de mensen die er waren de macarena staan dansen en een heel gezellige avond gehad. Een feestavondje was weer genoeg en we gingen door naar het volgende eiland: Mana. Dit was een klein paradijsje. Precies wat je je voorstelt als je aan Fiji denkt. Wit zand, palmbomen en hangmatten. We waren met hetzelfde groepje die ook op Beachcombo zaten. We hebben hier heerlijk gesnorkeld, geluierd en gewandeld op blote voeten rond het eiland.
Na twee dagen kwam het bootje ons weer ophalen en gingen we weer terug naar het hoofdeiland, naar Bamboo. Toen we daar aankwamen was het eerste wat we hoorden: Hey good that you're back, coconut bowling starts in 5 minutes!
De volgende dag gingen we met een groep uit het hostel naar de noordelijke eilanden. Dit is ‘off the beaten track' en komen veel minder toeristen. Op deze manier konden we het echte Fiji zien. Simon, onze grote stoere man ging met ons mee. We gingen de reis maken zoals de locale bevolking zich ook verplaatst. Eerst vanuit Nadi een 4 uur durende busrit naar Suva, de hoofdstad van Fiji. Daarna vanuit Suva de ferry op die ons naar Tuveuni bracht. Dat is helemaal niet zo'n lange afstand alleen alles gaat hier in Fiji time. De ferry vertrok om 6 uur ‘s avonds en kwam de volgende ochtend om half 12 aan. Gelukkig hadden we de ‘nieuwe' ferry (bouwjaar 1968) en hadden we een bioscoopzaal waar de hele avond vechtfilms gedraaid werden, konden we op de grond slapen zonder kakkerlakken en hadden we meer keuze dan noodles voor avondeten. Dit zou dus het geval zijn als we de oude ferry hadden. Toen ik voet aan wal zette werd ik bijna omver geblazen. Deze kant van Fiji staat bekent om de vele regenval. Gelukkig stond ons vervoer al klaar. We werden naar de kust gebracht waar twee kleine motorbootjes klaar lagen om ons naar Maqai (weer een ander eiland) te brengen. Op dat moment begon het naast de enorme wind ook nog is keihard te regenen. De Fijianen die ons daarheen moesten brengen vonden het prachten: You're going to get wet! Toen ik naar de zee keek zonk de moed me in de voeten (droeg geen schoenen). Enorme golfen zwaaide me tegemoet. Ik had al mijn belangrijke spullen zoals laptop, alles met snoeren en bedrading en paspoort in een aparte tas gedaan. Ik liep hiermee naar Simon en zei dat dit echt niet nat mocht worden. Hij pakte m'n tas en zei: ‘Don't worry my friend, this back is going to stay dry.' Vervolgens pakte hij een handdoekje en wikkelde mijn tas daarin en nam die mee naar de boot. Niet druk om maken, ik ben op Fiji, probeerde ik mezelf maar even in te denken. Aangezien mijn backpack al in het bootje geladen werd had ik weinig keus, op hoop van zegen dan maar. Het ging in Fiji stijl: met 9 personen in het kleine bootje, zonder lifejackets en de backpacks lagen onder een zeil. Terwijl we daar zaten goot de regen over ons heen en we waren nog niet eens vertrokken. De eerste paar meters de zee op vielen me reuze mee, het schommelde wel heen en weer maar dat kan ik nog wel aan. Er zat een Ierse meid naast me die gek was op wild water raften enzo, dus die zat vrolijk met haar handen de lucht in. Misschien zou dit nog wel leuk kunnen worden?! Helaas... hoe verder we de zee op gingen hoe hoger die golfen werden. Op een gegeven moment kon ik gewoon niet meer voor me uit kijken, het enige dat ik uit kon brengen was: WAVE! Huppa golf over ons heen, WAVE! Hop, nog een, WAVE! Splesh, weer een, en zo ging dat de hele tijd door. We moesten zelfs met ze alle aan een kant van het bootje gaan hangen omdat we telkens bijna kapseisden. Bij elke golf zag ik mezelf al achter mijn backpack aanzwemmen. Voor mij zat een Engels meisje heel hard te huilen en te schreeuwen: ‘STOP THE BOAT, LET ME OUT OF HERE NOW!!! (we waren midden op zee). Elke keer als ik met paniek en doodsangsten in mijn ogen achterom keek naar onze boatboy stond hij daar heel relaxed met z'n handen aan de motor in een enorme plas water een beetje te sturen. Ik wilde naar hem schreeuwen WE'RE GOING TO DIE!!!! Maar op dat moment kwam er weer een golf over ons heen dus kwam ik niet verder dan wat geproest. Ik heb toen maar de hand van het Ierse meisje vastgepakt (die het nog steeds prachtig vond) en m'n ogen stijf dichtgeknepen.
Eindelijk kwamen we bij het eiland aan waar ik trillend en bevend en compleet doorweekt maar al te gretig het bootje uit stapte.
Gelukkig was het een heel warm welkom. De mensen van Maqai waren zo ontzettend lief. Er stond een lekker soepje voor ons klaar zodat we op konden warmen. De dagen daarna brak de zon door en hadden we nog een paar best lekkere dagen. Ook op Maqai ging het allemaal zo relaxt. Toen we weer terug gingen moesten we om 09:00 het bootje terug nemen maar 9 uur Fiji time betekent om 11:30 weg varen. We werden naar Tuvununu gebracht. Een heel leuk en best lux hostel. Het was alleen best rustig. We waren in totaal met 4 gasten! Hierdoor hadden we wel een private tour naar de watervallen en bijna 2 huwelijksaanzoeken van de 2 lokale jongens die in het hostel werkten! Tijdens de wandeling naar de watervallen moest ik trouwens weer voor het eerst schoenen dragen. Na heel veel dagen op blote voeten lopen voelde dit zo raar aan! Ik vond het bijna eng om geen grip te voelen! In Tuvununu heb ik ook goed zicht gekregen op hoe de mensen daar leven. Ze wonen allemaal in Villages waar mooie huizen staan maar ook krotjes die gemaakt zijn van 4 golfplaten tegen elkaar en een zeil als dak.
Na Tuvununu hadden we nog 2 dagen in Beachouse resort en daarna was het weer door naar het hoofdeiland, naar Bamboo. Na afscheid genomen te hebben van iedereen die we daar ontmoet hadden, vooral de staff, was het weer in het vliegtuig om deze keer in 1 keer door te vliegen naar Sydney.