Vanuit Broome was onze volgende bestemming Karijini National Park. Aangezien de afstand te groot was om op een dag te rijden moesten we weer ergens overnachten. Onze enige optie was een Cattle Station. Lokale boeren hebben soms land over en dan laten ze toeristen op hun land kamperen. We besloten om onze nacht door te brengen op Indee Cattle Station. Maar om daar te komen moesten we wel eerst 9km afleggen over een dirt road (waar we niet voor verzekerd waren!). Met ons campertje kamen we al hobbelend en stotend aan bij een rommelig uitziend stuk land. Toen we een stukje door reden kwamen we aan bij een echte Australische boerderij waar mannen met cowboyhoeden rondliepen. Die boerderijen hebben soms zo'n groot stuk land dat ze hun vee soms met de helikopter moeten zoeken en bij elkaar drijven. We werden verwelkomt door een schattig vrouwtje die tussen neus en lippen door opmerkte dat de ‘werkjongens' vast heel blij zijn met een bezoek van drie Dutch girls. Al gauw hadden we door waar die opmerking vandaan kwam want de cattle station lag echt in de middle of niks en de mannen die daar dag en nacht werken en verblijven hadden volgens mij in geen tijden meer jonge vrouwen gezien. Nadat we ons campertje een plekje hadden gegeven werden we dan ook al gauw aangesproken door een kerel die daar werkte. Ze hadden net nieuwe puppy's en hij vroeg of we die wilden zien. Ik denk dat hij al snel spijt had gekregen van zijn aanbod want wij hadden natuurlijk alleen maar oog voor die puppy's. Na een tijdje kregen meer mannen door dat er een paar meiden waren dus die kwamen ook snel ooghoogte nemen. Al snel kregen we een biertje aangeboden en stonden we heel gezellig te kletsen met ze. Mijn vermoede dat de mannen soms wat eenzaam waren klopte aangezien ze echt 7 dagen per week op die boerderij werken. Er was ook een jongentje van 15 bij en toen ik vroeg of hij niet naar school moest i.p.v. nu al te werken vertelde hij dat hij via de telefoon zijn school volgde. Ze leven daar echt geïsoleerd. Ook al wonen ze in een heel groot land, ze hebben geen brede blik op de wereld. De biertjes vloeiden rijkelijk bij de mannen, en hun geluk kon niet op. Op een gegeven moment was het mooi geweest en tijd voor ons om te gaan slapen. Na gedag te hebben gezegd gingen we terug naar onze camper, zij sliepen gewoon buiten in swags en moesten voor dag en dauw alweer op om aan de slag te gaan. Helaas kwam er van slapen voor ons niet veel terecht. De combinatie van de eenzaamheid en bier zorgde ervoor dat ze ons niet met rust konden laten. Al na 5 minuten kwamen ze binnen in onze camper en in de tent waar ik lag te slapen. Na 20 keer gevraagd te hebben of ze weg wilden gaan was mijn geduld op en ben ik ook in de camper gaan liggen en hebben we de deuren op slot moeten doen. Ze hebben het kloppen op de deur en het proberen over te halen om tussen ons in te mogen slapen nog verbazingwekkend lang vol gehouden.
De volgende dag lieten we de Cattle station voor wat het was en zijn naar Karijini National Park gegaan. dat park staat bekent om een paar prachtige walks door gorges (aartskloven). Aan het eind van de track was een mooie waterval waar je kon zwemmen. Na al het groen en de wandelingen in Karijini vonden we dat het tijd werd voor wat verkoeling in de zee. We zijn doorgereden naar Exmouth, waar het National Park voornamelijk bestaat uit stranden. Na een heerlijk dagje van snorkelen in kristal helder zeewater besloten we de dag af te sluiten met de zonsondergang bekijken vanaf de vuurtoren. Toen we daar zaten te genieten kwam er een auto naast ons staan waar drie mannen uit stapte, ik kon meteen horen dat het Australiërs waren. Ze begonnen meteen vrolijk tegen ons te kletsen. Ik kwam er al snel achter dat ze geld hadden. Veel geld. Ze zaten namelijk in Exmouth voor een weekendje in het vakantiehuisje van een van hen. Ze vroegen of ze zin hadden om vanavond mee uit te gaan. We waren helemaal blij want we hadden al zoveel avondjes doorgebracht op saaie restareas waar 's avonds niks te doen was. Dit hadden we even nodig! We moesten alleen nog even onze rijst met ananas klaarmaken maar dat was geen probleem, dat konden we gewoon in hun appartement doen. Dat scheelde ons mooi weer een avond koken op een gaspit. Ze hadden ons het adres gegeven en wij hoefde alleen maar even terug naar de camping te rijden om onze spullen op te halen. Er was alleen een ding waar we niet over nagedacht hadden, de zon was net onder gegaan en we zaten in een national park met een heleboel kangoeroes die het leuk vinden om over de weg te hoppen bij schemer. Er was natuurlijk geen verlichting langs de weg dus in een slakkengang zijn we terug gereden. Al na 5 min moesten we op de noodrem omdat er een stuk of 5 paar oogjes ons aanstaarde vanaf het midden van de weg. Na iets langer dan gedacht kwamen we aan bij hun appartement waar veel luxe vanaf straalde. Toen we binnen kwamen werd er meteen tegen ons gezegd: ‘Ja, we hebben er over na zitten denken en we kunnen jullie gewoon niet rijst met ananas laten eten! We nemen jullie mee uit eten.' In het restaurant bedekte de een met zijn hand de prijzen en mochten we alles uitzoeken wat we wilde, terwijl de ander flessen wijn voor ons neus zette. Toen we vroegen waarom ze dit nou eigenlijk voor ons deden vertelde ze dat ze zelf toen ze wat jonger waren door Europa gereisd hadden en dat ze toen ook door mensen (Fransen) mee uit eten waren genomen. Ze wisten hoe het was om low budget te reizen en hoe fijn het dus kan zijn als iemand zoiets voor je doet.

Na deze luxe avond was het tijd om verder te gaan naar Coral Bay. Dat is een ‘plaatsje' dat eigenlijk alleen bestaat uit twee caravan parks en de naam zegt het al, het ligt in een baai. Hier hebben we een glass bottom boat gehuurd zodat we tijdens het roeien de vissen en het koraal onder ons konden zien. Ook hier hebben we weer gesnorkeld en het was net een aquarium!

Na nog een paar van dit soort plaatjes met wit zand en helder blauw water kwamen we in de buurt van Perth, waar we heel snel langsgereden zijn. We wilden namelijk ook nog het Zuidwesten bekijken. Terwijl we onze kilometers over de weg maakte zagen we het landschap om ons heen veranderen. Het weer veranderde trouwens ook mee, want de strak blauwe lucht werd vervangen door dikke grijze wolken waar heel veel regen uit kwam vallen. We hadden de mooie stranden en dorre laagbegroeide vlaktes ingeruild voor groene weilanden, heuveltjes, bomen en wijngaarden, heel veel wijngaarden. Een wijntoer kon dus niet ontbreken. We deden deze tour in Margreth River, wat bekent staat om de vele duizenden wijngaarden in de omliggende omgeving. Dus na een dagje walsen, slurpen en vooral niet terugspugen weet ik nu alles over Australische wijn. We bezochten ook een wijngaard die gebouwd was in een mix tussen Nederland en Zuid-Afrikaanse stijl. De Nederlanders waren namelijk heel actief geweest vroeger met ontdekken in dit gebied.
Toen we onze weg vervolgden werden de bomen steeds groter en dikker en toen we in de buurt van Denmark kwamen konden we een Tree Top Walk doen. Letterlijk dus een wandeling langs de toppen van de bomen. Die bomen waren zo dik dat we er met z'n 3en in konden staan.
De plaatjes lagen hier in tegenstelling tot de Westkust veel dichter bij elkaar en het duurde dan ook niet lang voordat we in Esperance aankwamen. Hier heb ik echt de allermooiste stranden gezien ooit! Zo ontzettend wit en het water is zo ontzettend blauw. Ik weet dat ik het vaker over mooie stranden heb gehad, maar dit keer kan er echt niks meer aan toppen. We konden met onze camper een Great Ocean Drive doen, waarbij we de kust langs konden rijden met uitzicht op de allermooiste stranden die ik ooit gezien heb. Na Esperance komt er eigenlijk niks meer. Alleen een 500 km lange weg dwars door het niets. We besloten dus om via het binnenland omhoog te rijden en via Kalgoorlie naar Perth te rijden. Kalgoorlie is een echt mijnersstadje. Er wonen bijna alleen maar mannen die werken in de mijnen. Het ligt een heel stuk het binnenland in en er heerst een echte wilde westen sfeer. Er zijn barretjes met klapdeurtjes, en toen we die opende waren wij dan ook de enige vrouwen in de bar. We hadden geen camping geboekt voor die nacht maar gewoon onze camper in een straat geparkeerd in de stad (wat eigenlijk illegaal is) en zijn daar gaan slapen. Een beetje avontuurlijk doen af en toe is best leuk. De overgangen van dag tot dag waren soms wel even wennen. De ene dag zit je nog tussen de andere reizigers mooie stranden te bekijken, de volgende dag zit je ongeveer in het wilde westen een biertje te drinken tussen de mijnwerkers op barkrukken die gemaakt zijn van oude zadels! Dat is Australië!
Vanuit Kalgoorlie zijn we doorgereden naar Perth, waar we onze campie weer in moesten leveren. We konden in Perth even bijkomen van onze 37 lange nachten in de camper/tent, de rest areas met gaten in de grond en de caravanparks met 60+ers. Het was fijn weer in een stapelbed te kunnen slapen met andere kamergenootjes om ons heen (ik viel heerlijk in slaap bij het gesnurk van mijn bovenbuurman, wat had ik dat toch gemist). In Perth hebben we meteen ons '1 jarig weg van huis' gevierd. Wat een raar idee, al een heel jaar weg van jullie.. gelukkig kon ik me verheugen op onze 'vakantie' naar Bali. Even geen backpacker meer zijn maar gewoon een echte toerist! Op Bali vragen we dan ons toeristenvisa aan waarmee we Australië weer in kunnen, aangezien ons 1 year Working Holiday Visa verloopt! Volgende blog dus even niet vanuit Australië maar vanaf Bali!