Tja, Bali. Het is een compleet andere wereld dan Australië. Het kwam even als een schok en ik moest heel erg wennen aan de cultuur en het leven hier op Bali. Dat is op zich natuurlijk logisch en als je goed voorbereid vertrekt naar zo'n eiland is er niet veel aan de hand maar ik had er van te voren niet echt over nagedacht en nooit stil gestaan bij simpele dingen zoals drinkwater (toen ik de kraan opendraaide om tanden te poetsen ontstond pas de vraag of je hier het water eigenlijk wel kon drinken..antwoord is trouwens nee) Al die vragen kwamen pas naar boven toen ik we aangekomen waren. Het begon al op het vliegveld. We kwamen om 23:30 aan in Denpansar. We hadden een hostel geboekt van te voren en daar wilde we met de taxi heen. Zodra we de schuifdeuren uit kwamen lopen kwam er een golf van hitte en een golf van 100 mannen over ons heen: ‘Yesh you want taxi, yesh yesh'. Na een paar seconden werd ik al gek van al die opdringerigheid. Goed, uiteindelijk hadden we dus een taxi en wilde we snel naar ons hostel en slapen. We wisten dat het hostel in Sanur lag dus daar reed de taxi chauffeur braaf heen. Tot dat hij vroeg naar het adres. Wij hadden alleen de naam van het hostel maar toen we die noemde bleef de chauffeur ons met een stalen gezicht aankijken. Er ging dus duidelijk geen lichtje branden. Dit begon al goed.. na een paar rondjes gereden te hebben zei de chauffeur dat hij niet wist waar hij heen moest en als wij het ook niet wisten hij er ons hier (midden in het centrum van Sanur) eruit zou gooien. Na een paar vergeefse smeekbedes of hij het niet aan iemand kon vragen stopte hij gewoon de auto op een kruispunt en opende de achterklep en begon onze tassen eruit te laden. Oeps.. daar stonden we dan, inmiddels al 12 uur geweest, in het donker met geen idee waar heen te gaan. Toen de straathonden ons langzaamaan begonnen te omsingelen werd ik echt wanhopig en zijn we door de eerste beste taxi naar een hotel in de buurt gebracht. Gelukkig konden we daar om 1 uur 's nachts nog terecht en het kon ons niet veel schelen hoeveel we moesten betalen. De volgende ochtend werden we wakker en zag alles er zonniger en mooier uit. We kregen ontbijt geserveerd voor onze kamer en toen konden we eigenlijk alleen maar heel hard om onze slechte voorbereiding lachen.
De volgende dag hadden we op internet het adres gevonden en kwamen we bij ons hostel aan. Het was een heel mooi schoon en leuk hostel met hele vriendelijke mensen. Sanur zelf was iets minder leuk. Het was niet meer dan een lange straat met allemaal winkeltjes. Er was ook een strand en zodra je via een steegje het strand op kwam begon het al: massage?! Massage?! ik had al snel door dat Bali heel erg toeristisch was. Er waren ook heel veel Nederlanders in Sanur dus we hadden snel besloten om weg te gaan richting Kuta.

Kuta is ongeveer de meest bekende stad van Bali. De Balinese hebben deze stad gebouwd voor de Australiërs. En dat was te merken. Het was echt te bizar hoe westers het was, er was zelfs een Starbucks en een Hard Rock Café! Op straat riepen de Balinese: ‘Hey how are you darling' wat echt geen gehoor was. Overal was Australisch eten te krijgen (chicken Parmigiana) en er liepen vooral veel Aussies rond. Ook moest je oppassen waar je liep want overal reden scooters, auto's en taxi's.
Ik heb Bali echt verkeerd ingeschat. Ik dacht dat het een soort ‘paradijs' van rust zou zijn, dat er een hele relaxte sfeer zou hangen. Helaas het tegendeel. Je kon als westerling niet normaal over straat lopen. Overal stonden Balinese te roepen en aan je te trekken: Helllooo massage? Yesh come have a look! You need transport darling? Taxi yesh yesh? Hellooo manicure, pedicure? Yesh you want nice dress darling? Cheap cheap! Als je dan langs die kraampjes liep hoefde je niet te proberen om naar een leuk jurkje te wijzen. Dan kwamen er meteen een paar vrouwen op je afgestormd met die jurk in hun handen: Yesh nice dress for you darling, yesh I do cheap price for you, yesh come have a look, for your friend nice dress too? you want long or short? Nice jumpsuit for you too? Shoppen op Bali: strak naar de grond blijven kijken en heel hard doorlopen! Nou dacht ik dat ik het als vrouw zijnde al zwaar had maar het blijkt dus dat de mannen nog meer lastig gevallen worden. Zij worden echt beetgegrepen door vrouwen/meisjes of er wordt hard op hun kont geslagen met de vraag of ze een massage willen met happy ending (Jiggy Jig). Wat ik echt heel er vond was dat er ook allemaal kinderen op straat liepen om zelfgemaakte armbandjes te verkopen terwijl ze eigenlijk op school hoorde te zitten. Soms meisjes van 4 jaar die uit alle macht probeerde die bandjes in mijn handen te drukken.
Een uitvlucht naar het strand zat er ook niet in. zodra we een voet op strand zetten begon het weer: Hellooooo darling you need chair? You want a drink? You want surfboard? Als we dan zo'n stoel hadden in de hoop dat we dan met rust gelaten zouden worden kwamen er 10 vrouwtjes om onze stoel staan om dingen te verkopen: armbandjes, ijsjes, zilver, beeldjes, fruit, tattoos, noem maar op. Op een gegeven moment probeerde ik de 'ik slaap en heb muziek in mijn oren dus laat me met rust' techniek maar toen voelde ik ineens iemand aan mijn voeten zitten! Toen ik mijn ogen open deed zaten er twee vrouwtjes m'n voeten te masseren: ‘You look so stressed darling, you need massage!'
Het was HEET op Bali.. Zo heet dat ik bij elke beweging totaal bezweet was. Helaas hadden we geen airco op onze kamer (nouja kamer, ik noemde het ‘ons hok'), dus het was lekker 24/7 zweten geblazen. Gelukkig konden we 's avonds afkoelen onder een ijskoude douche aangezien we geen warm water hadden.
Het was tijd om een dagtour te doen en de rest van Bali te verkennen. We hadden een dag een privé chauffeur geboekt die ons overal mee naar toe nam. We begonnen bij Ubud, dat een beetje in het midden van Bali ligt. Ik had gehoopt dat Ubub wat minder toeristisch en rustiger zou zijn maar helaas ook hier draaide alles om de toerist en was het verkeer een chaos. Ubud is omgeven door rijstvelden en staat bekent om de vele kunstenaars en artshops. Wat ik wel vreemd vond was dat elke winkel precies dezelfde schilderijen te koop had.. wel heel mooi was Monkey Forest, een heilig natuur reservaat waar allemaal aapjes los rondlopen die je kan voeren. We bezochten ook een 'echte' Balinese markt zoals onze chauffeur dat zei. De markt bestond echter uit alle prulletjes die ze in de winkeltjes verkochten en overal lagen dezelfde voorgedrukte schilderijen te koop als in de zogenaamde special art shops. In de omliggende omgeving lagen de rijstvelden die heel erg mooi waren. We zijn een heel stuk het eiland over gereden en vanuit de auto was heel goed het echte Bali leven te zien. Mensen aan het werk in de rijstvelden, op hun scooters met grote ladingen spullen of gewoon lopend (blote voeten) met grote zakken rijst op hun hoofd. We hadden lunch met uitzicht op 3 vulkanen, die nog in werking waren! Daarna hebben we de Pura Tirta Empul tempel bezocht, wat bekent staat om het heilige water waar Hindu Balinese komen om zich te laten zuiveren. Tussendoor zijn we nog gestopt bij een koffieplantage, waar ze echte Balinese koffie maken. Deze koffie wordt gemaakt van een koffieboon die gegeten worden door Luwaks (een fretachtige kat). Die eten de bonen eerst op en vervolgens worden diezelfde bonen uit hun poep gevist en daar wordt de koffie van gemaakt.
De rest van de tijd zijn we in Kuta gebleven en hier heb ik dan maar besloten om er in mee te gaan en heb ook ik de rijke toerist uitgehangen door heerlijk uit eten te gaan, drankjes drinken, massages halen, stomme souvenirs kopen en 's avonds stappen met het Australian footyteam dat we ontmoet hadden die daar het einde van het football seizoen aan het vieren was. Aan al dat lekkere en vele eten zat ook een mindere kant.. Ik heb dagen op bed gelegen met een 'Bali Belly' (verdere uitleg hoef ik daar denk ik niet over te geven). Aangezien we geen airco op de kamer hadden en een moesten betalen voor ons wc papier (!) waren deze dagen niet zo aangenaam.
Al met al was Bali heel leuk maar anders dan ik verwacht had. Het is zo ontzettend gericht op toeristen, wat ik heel goed kan begrijpen omdat het een bron van inkomsten voor de mensen is. Veel meer dan rijst en toeristen hebben ze niet dus doen ze alles om geld aan je te verdienen. En aangezien er steeds meer toeristen naar Bali komen, wordt dit alsmaar meer gestimuleerd. Gelukkig heb ik het halverwege van me af kunnen zetten en heb ik ondanks mijn Bali Belly heerlijk genoten van het gevoel op vakantie te zijn.

Nu is het op naar iets totaal anders, de Australische Outback! Een 10 daagse tour door de Outback reizen (van Adelaide naar Alice Springs) dat houdt in: elke nacht slapen in een swag, onder de sterrenhemel, omringt door wilde dieren, dingo's die 's nachts in je nek staan te hijgen, je eigen gat graven om vervolgens je behoefte te doen en eten van het kampvuur. Ik ben heel erg benieuwd... Hoe mij dit zal vergaan horen jullie snel weer!