Kia Ora!

Het is een tijdje geleden maar hier dan eindelijk mijn laatste avonturen in Nieuw Zeeland.

Na een aantal lange dagen van natuur en bus kwamen we eindelijk weer eens in een stad. Een echte stad die uit meer dan 40 inwoners bestaat: Queenstown. Deze stad staat vooral bekent om het uitgaansleven. Dat hebben wij hier dan ook ondervonden. Het was erg gezellig tot de volgende ochtend. Toen moest Maris met een kater gaan raften en Reggie paardrijden. Ik had gelukkig een relax dagje voor mezelf en ben Queenstown gaan verkennen. Ik ben een wandeling gaan maken en kwam onverwachts op een hele mooie wandeling langs een meer uit met heel mooi uitzicht over de bergen en het meer. Na een paar dagen stad was het weer tijd om de bus in te hoppen op naar de volgende bestemming: Milford Sound. Dat is een natuur gebied dat voornamelijk gevormd wordt door fjorden. De bus dropte ons hier af zodat we een boottocht door de fjorden konden maken. Helaas was het niet zulk heel mooi weer en zagen we niet veel meer dan mist. Tijdens boottocht vroeg een vrouw wanneer de fjorden eruit zagen zoals op de brochure stond, blauwe lucht en zonneschijn. De gids vertelde dat die foto gemaakt was in 1984 en dat er sindsdien niet meer zo'n mooie dag is geweest. Tja, dat is Nieuw Zeeland.

Na ons iet was teleurstellende boottochtje hadden we onze nachtstop in Te Anau. We sliepen in een soort schoolcampus want iedereen had zijn eigen kamertje met een bedje en een bureautje erin. Ik was een beetje van slag dat ik na 5 maanden weer alleen moest slapen, geen snurkende, pratende en draaiende mensen om me heen! Dat was echt heel raar.

De volgende dag was het weer vroeg uit de veren en op naar Invercargill. Dit is het meest zuidelijke stadje van Nieuw Zeeland. Het lijkt alleen of de tijd daar een beetje stil heeft gestaan aangezien iedereen daar in Nirvana shirts rondloopt met Dokter Martin schoenen en lang haar in een staartje. We hebben hier gelukkig wel een leuk eettentje gevonden waar we met Natasja, Ingrid en Satoko Valentijnsdag hebben gevierd (Satoko is mijn busmaatje en een Amerikaanse, vandaar dat we het gingen ‘vieren'. Ik werd 's ochtends ook vrolijk begroet met een 'Happy Valentines Day!').

Na onze sprong terug in de tijd was het tijd om vooruit te gaan. Er stond namelijk weer een hike in de planning. De volgende stop was namelijk Mt. Cook. Dit is de hoogste berg in Nieuw Zeeland. De top is dan ook bedekt met een dikke laag ijs. We zaten in een heel mooi hostel met prachtig uitzicht op Mt. Cook. Na een stevige wandeling hebben we samen met Satoko (de Amerikaanse) thee door koekjes zitten drinken. Dit schijnt een echte Nieuw Zeelandse en Australische traditie te zijn dus moest ik dat even geprobeerd hebben. Resultaat: een gezicht vol met chocola en een mond vol met koek.

De volgende dag kwamen we aan in Christchurch. Het was leuk om weer even in een stad te zitten. Hier hebben we dan ook even rustig aan gedaan met een dagje shoppen en terrasjes pakken. Hier hebben we helaas afscheid moeten nemen van Satoko en Natasja en Ingrid.

Na 3 4 dagen in Christchurch te hebben gezeten was er nog 1 nieuwe stop te gaan: Kaikoura. Dit stadje bestond weer uit 1 straat en bestaat voornamelijk bekent omdat je er kan whalewatchen. Reggie heeft dit gedaan en buiten haar zeeziek zijn om heeft zij er een paar gespot!

Na Kaikoura was het tijd om het Zuidereiland weer de verlaten en terug te gaan naar het Noordereiland. Toen we de ferry opliepen stond er een groepje mensen met hun handen voor hun mond naar een tv te staren. Nieuwsgierig liep ik naar de tv en ik zag de beelden van Christchurch. Er ging een gigantische rilling door me heen en ik kon het niet geloven. Nog geen twee dagen geleden zaten wij daar! Er ging meteen een paniekgolf door mij heen omdat er daar nog vrienden van ons zaten. Snel zochten we een plekje en hebben de hele ferrytocht (3.5 uur) naar live beelden zitten kijken. Daarna zijn we in Wellington aangekomen en meteen op internet gegaan om te kijken of iedereen die we kenden veilig was. Gelukkig goed nieuws. We hebben de verdere dagen in Wellington om onze gedachten even ergens anders te krijgen naar een museum geweest. Te Papa is een super groot gratis museum, met heel toepasselijk, uitgebreid uitleg over de geografie van Nieuw Zeeland, en dus ook alles over aardbevingen.

Na Wellington hebben we nog een paar dagen in National Park letterlijk niks gedaan. Even bijkomen van het reizen. Daarna was het met de express bus (6 uur lang, auw rug!) door naar Auckland om daar onze laatste NZdollars uit te geven en onze vlucht richting Melbourne te nemen.

Ik heb genoten van Nieuw Zeeland en heb de mooiste uitzichten in mijn leven gezien. Het buszitten kwam soms mijn neus uit maar gelukkig maakte de scenery alles goed.