Fraser Island

Ik was gebleven in Hervey Bay. We hebben uiteindelijk toch nog een daytrip geboekt omdat we van iedereen hoorde dat je echt op Fraser Island geweest moet zijn. Dus wij hebben voor de goedkoopste optie gekozen en een daytrip geboekt. Tijdens zo´n dagtocht word je de hele dag rondgereden in een hele grote 4WD bus. Toen we in de bus zaten en langs andere accommodaties reden om mensen op te pikken, viel het ons op dat het voornamelijk grijze mensen waren die in de bus stapten. Wij hadden dus duidelijk de ‘makkelijke' trip naar Fraser geboekt en niet zoals alle andere backpackers een ruig weekend met kamperen en zelf een 4WD besturen. We werden per ferry naar Fraser Island gebracht. De weersvoorspelling was redelijk, en we hadden een mooi zonnetje toen we aankwamen. We hadden een gids mee die tijdens het rijden van alles over het eiland vertelde, en om de twee woorden het woordje ‘guys' zei. So guys, look right guys, there's a tree guys, that's a very special tree guys. Cuz guys, you see guys, this tree guys, is so special guys... Maar verder bracht hij het leuk en was het een goede gids hoor! We hebben tijdens de trip in 1 dag de hoogtepunten van Fraser gezien. Het mooiste was toch wel Lake Mc Kenzie. Dat is een meer met super wit zand en helder water. Zo helder dat je er heerlijk in kon zwemmen en drinken! Als mooie afsluiter liep er langs de weg naar de ferry een dingo rond! Dat zijn eigenlijk niet meer dan een soort wilde honden, maar ze zijn het teken van Fraser dus het was leuk om er 1 gezien te hebben.

Tin Can Bay

Na Fraser wilde we de volgende dag dolfijnen voeren. Om dit te doen moesten we naar het plaatsje Tin Can Bay. Op de weg naar Tin Can Bay zijn we even langs Rainbow beach gereden. De naam is afgeleid van het strand dat met eb de kleuren van de regenboog zou krijgen. We hadden opgezocht welke tijd het eb was. Vol verwachting klopte onze hartjes toen we het strand naderde... Maar helaas, geen enkele kleur in het zand te bekennen op zwart na. In Tin Can Bay hebben we een nachtje gekampeerd omdat het dolfijnen voeren 's ochtends heel vroeg gebeurd. Met de slaap nog in onze oogjes zijn we om 7 uur naar de haven gelopen om de dolfijnen hun ontbijt te brengen. Eenmaal daar was het al behoorlijk druk en moesten we in de rij staan om een visje te halen. Er waren twee wilde dolfijnen die elke ochtend de haven in komen zwemmen omdat ze weten dat ze dan visjes krijgen. Ze kwamen heel dichtbij en waren absoluut niet schuw. Voor 5 dollar heb ik een dolfijn zijn visje gegeven. Erg lief om te doen, alleen jammer dat het al zo commercieel is geworden.

Noosa

De volgende dag zijn we doorgereden naar Noosa. Hier zijn we ook weer gaan kamperen. We hadden een leuke camping gevonden. Enige nadeel: het was ruim 40 min lopen naar het centrum. We hebben dus behoorlijk wat afgelopen daar. Toen ontdekte we nog een probleempje: het luchtbed was lek! Moon en ik zijn snel naar het winkelcentrum gelopen, bleek de winkel net 5 min gesloten te zijn! Gelukkig zaten er een paar Duiters op de camping die nog een luchtbed over hadden. Opgelucht kropen we in onze slaapzakjes, toch nog een goede nachtrust, dachten we.. want het begon erg hard te regenen. Opeens voelde ik druppels op mijn hoofd vallen. Nog een probleem, de tent is lek! Moon haar slaapzak was al gauw drijfnat en mijn hoofd en spullen begonnen ook behoorlijk nat te raken. We hadden geen andere oplossing dan maar gewoon te gaan slapen en 's ochtens weer op te drogen in the Australia Zoo, want Moon en ik gingen de volgende dag naar de dierentuin. The Australia Zoo is de dierentuin van Steve Erwin, the crocodile hunter (isn't she a beauty). Het hele park stond in memorie van Steve. Wel mooi om te zien wat hij allemaal gedaan heeft en wat voor ideeën hij allemaal had. Zo gek was die vent nog niet.. Erg leuke dierentuin. Steve vond namelijk dat je in love zou raken met wildlife, als je het zelf aangeraakt en beleefd hebt. Dus je kon daar olifanten voeren, slangen aaien, kangoeroes voeren en koala's knuffelen!

Brisbane

Na de rustiek en strandgevoelens van Noosa zijn we in Brisbane aangekomen. Brisbane is een hele grote stad, met veel industrie. We hadden een hostel geboekt midden in het centrum en er niet over nagedacht dat we ook nog een auto hadden. Parkeren in Brisbane is onmogelijk en we werden dan ook hard uitgelachen door de receptionist van ons hostel toen we vroegen waar we onze auto konden parkeren. Na een tocht van 2 uur rijden door Brisbane konden we de auto in een buitenwijk parkeren en met de bus terug richting centrum. En dat in de stromende regen! Een wijze les voor later. De volgende dag was het weer iets beter geworden en zijn we de vele gratis musea in Brisbane gaan bekijken en een wandeling gemaakt naar een super mooie lookout over de stad. Het beviel ons wel in Brisbane (een soort Sydney in het klein) dus besloten we om nog een paar nachtjes te blijven. Tevens kwam ik een bekende uit de Australia Zoo tegen in de kroeg die vertelde dat ze zondag 5 december met een stuk of 25 Nederlanders (en een paar Engelse) Sinterklaas gingen vieren. Ik voelde al een soort leegte in mij omdat ik dit jaar Sinterklaas over moest slaan dus ik werd helemaal blij toen hij me uitnodigde om mee te doen! Dus toen zaten we op Sinterklaasavond in de kroeg met een stapel cadeautjes op tafel Sinterklaas te vieren! Toch nog een klein beetje een 5 december gevoel gehad.

Surfers Paradise

De volgende ochtend zijn we, wederom door de regen, Ruby op gaan halen, die gelukkig nog in goede staat op ons stond te wachten, om door te rijden naar Sufers Paradise. Nou, laat de naam je niet misleiden want het is alles behalve een Paradise. Torenhoge gebouwen met de hijskranen er nog naast rezen boven de stad uit toen we Sufers naderde. Wederom konden wij de weg niet eens zien door de regen die met liters tegelijk uit de hemel stortte. We wilden gaan kamperen om geld te besparen maar aangezien onze tent lekt zijn we maar op zoek gegaan naar een goedkoop hostel. Goedkoop was het, vies ook. Ik werd 's nachts dan ook in bed vergezeld door mijn vriendje de kakkerlak. De volgende dag was het inpakken en wegwezen, op naar Byron Bay.

Byron bay

Byron Bay is een plaatjes waar een hippie vibe hangt. Het heeft veel kleur, het barst er van de straatmuzikanten en ons hostel grensde aan een naaktstrand waar veel vrije vogels liepen. Uiteraard was het ook in Byron niet droog. Dit komt trouwens doorhet lieftallige El Niño (een sterke opwarming van het normaal koele zeewater) dat er voor zorgt dat het regenseizoen hier veel eerder begint dan gebruikelijk is. Dit schijnt 1 keer in de 10 jaar voor te komen en wij kiezen net het natste jaar uit om te gaan backpacken!! De Aussies vinden het helemaal geweldig omdat het goed is voor de natuur en het land. Nou joepiejee, zijn we daar even blij mee! Dus mensen, een schrale troost, Hollandse buien zijn niets vergelijken met Australische-tropische-regenwoud-veroorzaaktdoorElNino-buien. Maar genoeg geklaagd, want we hadden een leuk hostel gevonden om te verblijven. Wel wat aan de dure kant helaas maar dit hebben we gecompenseerd door te leven op wortels en corn flakes. En toen we de volgende dag wakker werden scheen de zon weer en hebben we de hele dag op het strand gelegen en een poging tot surfen gedaan. In Byron Bay is een vuurtoren die op het meest oostelijke puntje van Australië staat. Dat is dus het punt waar de zon als eerste opkomt. Dit wilde wij graag meemaken dus hebben we de wekker om 04:15 gezet en zijn we naar de vuurtoren gereden om daar naar de zonsopgang te kijken. Dit was echt super mooi, in een oranje gekleurde oceaan zagen we beneden ons dolfijnen zwemmen! Moon heeft ons daarna verlaten om een cowboycursus te gaan volgen en wij hadden besloten om in Byron te blijven omdat we het er erg naar ons zin hadden. Thijs en Ivo (die van de dierentuin en Sinterklaas) waren ook in Byron en daar zijn we een dagje mee naar Nimbin geweest. Dit is een dorpje (eigenlijk 1 straat) dat compleet in de hippie tijd is blijven hangen. Het stadje is gekleurd in alle kleuren van de regenboog en er lopen alleen maar hippies rond die herps, mushrooms en cookies aan je willen verkopen. Het leek ons wel leuk om zo'n cookie te proberen. Er kwam een mollig oud vrouwtje op ons af in een bloemetjes jurk die vroeg of we cookies wilden. Na onze bevestiging werden Maris en ik mee geloodst naar een rek met lelijke jurken, waar ze in een zak van zo'n jurk begon te graaien en een paar homemade cookies uit haalden. We moesten dicht bij haar staan en als een echte ‘deal' het geld voor de cookies geven! ( 5 cookies voor 5 dollar, en dat vrouwtje moest aan ons vragen hoeveel dat bij elkaar was. Het effect van iets te veel cookies gegeten in haar leven?) Echt te hilarisch! Daarna zijn we doorgereden naar een waterval van 100 meter waar we eigenlijk alleen met een 4WD konden komen maar zeker de moeite waard was. Eenmaal terug in ons hostel namen we vol verwachting ons koekje. Het zou een uur duren voordat het begon te werken dus wij zaten ongeduldig af te wachten met een: ‘voel jij al wat' blik naar elkaar. We zaten op een bankje bij het strand naar de sterren te kijken toen we allemaal de mooiste vallende ster zagen die we ooit gezien hadden. Omdat we niet zeker wisten of het een hallucinatie of een echte was zijn we maar naar binnen gegaan. Helaas had het een andere uitwerking dan we op gehoopt hadden, we werden alleen maar heel erg moe. Dus toen zijn we op bed gaan liggen en binnen 1 minuut lag iedereen te slapen. Tot zo ver grootmoeders koekjes.

Na ruim een week in Bayron te zijn gebleven is het tijd om richting Moon verder te reizen. Dat is toch wel een van de moeilijkste dingen van backpacken, afscheid nemen. Niet alleen van de leuke mensen wie je heel goed leert kennen in een hele korte tijd, maar ook van het plaatsje zelf en de kamer waar ik sliep. Ik merk dat ik geleerd heb om heel snel iets als ´thuis´ the beschouwen en vind het soms dus best moeilijk om weer verder te moeten reizen. Dus met een lichte steek in mijn hart hebben we Byron verlaten. Na een korte overnachting in Port Macquarie waar we een koala ziekenhuis bezocht hebben, zijn we verder gereden naar Temworth we Moon op hebben gehaald. We moesten een heel stuk het binnenland in rijden en we alhoewel we de ‘highway' namen waar je 100 km per uur mag rijden hebben we het grootste deel van de rit 25 km per uur gereden omdat we dwars door de bergen reden met haarspeldbochten waar je u tegen zegt! Maar we hebben het op tijd gered. Na een overnachting in Temworth zijn we in 1 keer doorgereden naar... Sydney!! Toen we Sydney binnen reden voelde het net als thuiskomen. We hebben een ommetje gemaakt zodat we over de Harber Bridge konden rijden. Dat voelde echt heel gaaf. Aangezien het de 18^e was heb ik die avond mijn verjaardag in The Gaff gevierd, onze uitgaanstent waar we 2 maanden geleden in Sydney ook heel wat leuke avondjes hebben meegemaakt. Heel raar gevoel om om 12 uur door iedereen gefeliciteerd te in Australië, worden terwijl ik me helemaal niet jarig voelde.. maar ik heb een leuke verjaardag gehad en in een bed vol ballonnen mogen slapen! En de volgende dag hebben we chocoladetaart gegeten in het park, met een heerlijk zonnetje en uitzicht op het Opera House! Toen we in het lagen kwamen we een paar van onze jumbo groep tegen! Dus die schoven gezellig bij ons aan en ´s avonds hebben we op het dakterras van ons hostel met ze alle pannenkoeken gebakken en mijn feestje gevierd! Een betere verjaardag kon ik niet wensen! We blijven nu tot en met kerst in Sydney waarna we dan doorrijden naar Melbourne om daar oud en nieuw te vieren. Ons avontuur heeft alleen een kleine onverwachte wending gekregen: Moontje gaat ons verlaten. Ze heeft een baan aangeboden gekregen waar ze die cowboycursus heeft gevolgd. Zij zal niet meer met ons meerijden naar Melbourne helaas.

Ik zal in Melbourne een maand moeten gaan werken omdat het geld hier veel harder gaat dan gewenst en verwacht. Daarna in februari voor ongeveer 6 weken naar Nieuw Zeeland. Tot zo ver mijn planning tot het nieuwe jaar!

Ik wens jullie alvast hele fijne kerstdagen en een gelukkig nieuwjaar vanuit het verre, natte doch warme Australië!!