Innisfail

We zijn nu zo´n drie weken onderweg met Ruby. Maandag 1 november zijn we vanuit Cairns gaan rijden. Onze eerste bestemming op de kaart (want we hebben geen TomTom, dus gewoon old skool via de ‘kaart kaart') was Innisfail. We hebben een speciale kaart waarop campings langs de route staan aangegeven. Omdat het al gauw donker begon te worden besloten we om op de kaart een camping te zoeken. Toen we de afslag namen met het bordje van onze camping erop reden we een grasveldje voorbij met een toilet gebouw erop. Verder kon je alleen weer de snelweg op rijden, dus wij vroegen ons af waar de camping was gebleven. Na op een bordje te hebben gekeken bleek dat dat grasveldje pal naast de snelweg met een toiletgebouwtje erop de `camping´ bleek te zijn. Dan maar meteen door rijden naar Innisfail! We kwamen daar aan toen het begon te schemeren. Het was compleet uitgestorven en we vroegen ons enigszins met lichte angst af of we hier iets konden vinden om te slapen. We liepen een gebouwtje in dat op een hotel leek en het bleek een soort hostel te zijn! We hadden daar maar een kamer geboekt ook al hing er een sfeer alsof het een scène uit een horrorfilm was. Onze kamer had overal donkere hoekjes, de lakens zaten vol vlekken en op de vloer was het een drukke kakkerlakboel. Maar er stonden bedden dus we konden slapen. De volgende dag hebben we Innisfail met piepende banden verlaten..

Mission Beach

We zijn toen doorgereden naar Mission Beach. We hadden veel verhalen gehoord over dat het daar erg leuk moest zijn dus we waren erg benieuwd. Eenmaal daar wilden we het bruisende leven van Mission Beach gaan verkennen. Geen succes. Mission Beach bestaat uit een heel erg lang strand, met een paar huisjes erbij. Dat was alles. Dan maar even op adem komen en rustig een duik in het zwembad nemen in ons hostel. Omdat het hostel wel erg aan de dure kant was besloten we om een matras te kopen voor in de auto zodat er tijdens kamperen twee in de tent en twee in de auto konden slapen.

Paronella Park

We zijn toen die middag naar Paronella Park gereden. Dat is een Park opgericht uit de droom van een Spanjaard die de vorige eeuw naar Australië is gekomen om zijn droom te verwezenlijken: een eigen kasteel bouwen. Hij had een stuk land gekocht en heeft daar zelf een huis, een kasteeltje, balzaal en een picknicktuin gebouwd. Er staan nu nog een paar ruïnes van zijn bouwwerken. Je kon bij het park ook kamperen en daar hebben we ons eerste nachtje kamperen ondergaan! Regina en ik sliepen in de auto en de andere twee meiden in de tent. Het nadeel van kamperen hier is dat het in Australië al rond half 7 donker wordt s' avonds dus je kan niet veel meer doen omdat er geen licht is. Mariska, Moon en ik zijn rond kwart voor 10 een douche gaan nemen voordat we gingen slapen. Dat park lag midden in het regenwoud dus er waren veel beestjes. Het waren heerlijke douches en nietsvermoedend en vrolijk zingend stonden we ons in te zepen, toen om 10 uur de lichten uit gingen in het park en het enige licht afkomstig was van onze douches. Hierdoor kwamen er torren van ongeveer 10 cm groot massaal op onze douches afgevlogen! Ik hoorde naast mij Mariska heel hard gillen. Ik wilde net vragen wat er aan de hand was toen er iets heel hard tegen mijn hoofd aan vloog. Kort daarna kwamen ze met ze alle mijn douchehokje binnen gevlogen en gingen op al mijn kleren zitten. Al gillend rende ook ik het douchehokje uit. Mariska en ik stonden daar al gillend en zwaaiend die beesten te ontwijken terwijl Moon rustig door stond te douchen en riep: tja, ik moet toch echt mijn haar uitspoelen. Ik heb snel mijn spullen uit de douche gegrist, tor vrij gemaakt en ben heeeeel snel weggerend! Achteraf hebben we hier heel hard om gelachen!

Dunc Island

De volgende dag zijn we teruggereden naar Mission Beach en zijn daar op een camping gaan staan. Niet omdat we Mission Beach zo leuk vonden maar omdat we nog een dagje naar Dunc Island wilde. Binnen 10 min met de watertaxi zaten we op Dunc Island. Daar hebben Moon en ik gesnorkeld op ons privé strandje met wit zand en palmbonen. Echt super mooi helemaal voor ons zelf! Heerlijk in alle rust genieten van het koraal en de natuur.

Magnetic Island

De volgende dag zijn we doorgereden richting Townsville. Onderweg hadden we op de kaart een dam zien liggen die ons een bezoekje waard leek. De weg daarheen was een groot stuk de berg op, dus Ruby kreeg het behoorlijk zwaar. Op een gegeven moment veranderde het wegdek in een zandweg met meer kuilen dan vlakke weg. Al hobbelend en bobbelend sputterde we met Ruby omhoog totdat de warmtemeter wel aardig omhoop begon te kruipen. De weg werd als maar smaller en ik zag alleen nog maar afgrond. Met samengeknepen billen zijn we tot een besluit gekomen dat we Paluma Dam maar lieten voor wat het was en zijn we omgedraaid. Ik slaakte een zucht van opluchting toen de banden weer normaal wegdek raakte. Dit zullen we Ruby maar niet nogmaals aandoen! 's Middags kwamen we aan in Townsville. Die stad is op zich totaal niet boeiend en iedereen gaat daar eigenlijk alleen naar toe omdat je vanaf daar met de ferry naar Magnetic Island kan. Zo dus ook wij. Zondag 7 november zijn we naar Magnetic Island gebracht door de ferry. We sliepen daar in X Base, een hostel dat bekent staat voor de party's. We hadden een kamer met het mooiste uitzicht dat je in een hostel kan krijgen: Strand, zee, rotsen en palmbomen! Magnetic Island staat bekent om het grote aantal koala's dat daar huishoudt en we zijn dan ook een track gaan lopen waar de kans groot is dat je ze spot. En jawel hoor, na nog geen 5 min lopen: Een koala boven ons hoofd in de boom. Ze doen niet veel meer dan hangen en slapen maar ze zijn wel super schattig! Op het einde van de track nog het mooiste uitzicht tot nu toe gezien vanuit een bunker dat nog uit WOII afkomstig is. 's Avonds in het hostel was het ‘Bar Wars' (een soort spelletjes avond) en kon je je per team opgeven en prijzen winnen. Onder de naam ‘the unforgetable Dutchies' heb ik ons samen met nog wat Nederlanders die we kenden opgegeven. Ik deed mee aan een spel waar ik een twix tussen Mariska haar benen moest eten zonder mijn handen te gebruiken. Het ging erom wie die twix het snelst weg kon werken en ik blijk te beschikken over geweldige kauw kwaliteiten want ik won! Als laatste spel moesten we een lijn maken van de ene naar de andere kant van onze kleren! Omdat we met veel waren kwamen we aardig ver. Helaas niet net zo ver als onze buren, alleen hadden wij tenminste nog wel wát kleren aan, in tegenstelling tot hun. We waren uiteindelijk tweede geworden en hadden een Topless car gewonnen waarmee we de volgende dag het eiland mee rond hebben gereden! Dat is nog eens een leuke onverwachte wending! (en tevens een handige transfer voor onze backpacks).

Whitsunday Islands

De volgende dag zijn we aangekomen in Airlie Beach. Na een lange dag rijden regent het pijpenstelen als we aankomen. Dat is geen goed teken want we wilden vanuit Airlie Beach de Whitsunday's bevaren en als het dan keihard regent zou het super zonde zijn van ons geld. Dus het enige wat we konden doen was wachten op mooi(er) weer. Helaas zijn thunderstorms en showers het enige dat ons de komende dagen te wachten stond volgens de weersvoorspelling. Maar als er iets is dat ik geleerd heb is dat Aussies altijd het meest erge voorspellen zodat het weer altijd mee valt. Het was dus een paar dagen wachten tot het wat beter zou worden. Om de tijd te doodden gingen we ons maar opgeven voor Free Pizza Night en karaoke, waar Moontje en ik onze zangkunsten hebben geuit met het liedje ‘Girls Just Wanna Have Fun'. Uitiendelijk hadden we de gok maar genomen en een tocht geboekt. Moontje ging met een andere boottrip mee omdat ze heel veel last heeft van zeeziekte. Dus gingen Reggie, Maris en ik mee op de boot Wings II genaamd. De trip bestond uit 2 nachten en 3 dagen varen. We zaten met ongeveer 29 man op de boot incl. crew. We hadden een vrouwelijke schipper! Tijdens de trip hadden we heel veel mogelijkheden om te snorkelen en te duiken. Ik hield het bij snorkelen en ik heb niet het idee dat ik iets gemist heb. Het koraal was daar nog veel mooier dan bij Cairns. Ik heb hele groepen Nemo's gezien en vissen in alle kleuren van de regenboog. Ook zwommen er seaturtles en haaien voorbij! Op de tweede dag meerden we aan bij Whitehaven Beach. Dat is een enorm strand met het witste zand en het blauwste water dat ik ooit gezien had. Het zand maakte een piepend geluid als je eroverheen liep. Hier hebben we heerlijk liggen genieten van de zon (want die kwam spontaan opdagen!). Al met al toch nog een super mooie trip gehad met zowaar een beetje zon erbij!

Rocky

De volgende bestemming was Rockhampton, ook wel Rocky genoemd. Met een tussenstop in een natuurpark waar we platypus (vogelbekdieren) hadden gezien, kwamen we aan in Rockhampton. Dit is weer een totaal andere sfeer dan we hiervoor meegemaakt hadden. Rockhampton staat bekent als de Beef Capital of Australia. Er hangt dan ook een soort wild western sfeer. De eerste avond zijn we naar Bull Riding geweest. Na eerst een steak weggewerkt te hebben kregen we een show waarbij mannen op jonge paarden de bak in werden gelaten en die paarden als een gek begonnen te bokken. Het was de bedoeling dat die mannen er zo lang mogelijk op bleven zitten. Daarna werden er kalfjes losgelaten met kinderen vanaf 4! jaar erop. We besloten om weer te gaan kamperen om geld te besparen. Het nadeel van kamperen is wel dat je lek geprikt wordt door van alles en nog wat waardoor je 's nachts geen oog dicht meer doen vanwege de jeuk.

De volgende dag zijn we naar de Capricorn Caves geweest. Dat zijn grotten waar zelfs bruiloften in worden gegeven. Daarna doorgereden naar Mt Archer waar we genoten hebben van een prachtig uitzicht over de stad. Dit was op 18 november, de dag dat Harry Potter 7 in première ging! Die avond nog zijn Moontje en ik daar heen geweest (hele film lang op het puntje van mijn stoel doorgebracht). En ik weet niet of hij in Nederland ook op de 18^e in première is gegaan maar dan nog waren wij eerder dankzij het 9 uur vooroplopen HAHA!! (sorry mensen even een gnagna momentje).

Town of 1770

Na Rocky kwamen we aan in Town of 1770/ Angnes Water. Dat is eigenlijk niet meer dan een gehucht. Maar wel een mooi gehucht. Het is namelijk op een puntje dus je hebt uitzicht met zee aan beide kanten. We zaten hier in een heel huiselijk, kleinschalig hostel waar we sliepen onder lakens met bijtjes en bloemetjes erop. We waren aardig moe van gebroken nachten in de tent/auto slapen dus ik lag om half 8 al in bed. Even een nachtje bijslapen. Tenminste dat was de bedoeling.. 's nachts rond half 3 werd ik namelijk wakker van enorme herrie van een kamer naast ons. Het geluid van keiharde muziek, geschreeuw en kotsende dronken mensen drong bij ons de kamer binnen. Dit ging zeker een uur door en het werd alsmaar erger en erger. Totdat er een paar jongens heel hard begonnen te schreeuwen en dat zich uitte in een vechtpartij. We hoorden letterlijk alles: gedreun, geschreeuw, geknal, gevloek en nog meer geschreeuw. Heel stil bleven we liggen in onze bedjes, bang dat ze onze kamer binnen kwamen aangezien ze voor onze deur aan het vechten waren (moet je nagaan, het waren deuren die alleen uit een hor bestonden). De volgende ochtend zijn we gaan klagen bij de eigenaar van het hostel. Die vertelde ons dat het schoolies waren. Dat zijn kinderen van 17/18 die net klaar zijn met de Highschool en nu twee weken vrij zijn. Het was die avond de eerste schoolie avond en het schijnt in Australië een serieus probleem te zijn. Dit gaat dus nog twee weken lang zo door.. Ge-wel-dig! Gelukkig zijn ze daarna niet terug gekomen.

We zouden de volgende dag Scooteroo gaan doen, maar omdat het de hele dag non stop had geregend ging dat helaas niet door, dus moesten we het verplaatsen naar de volgende dag. Gelukkig was het de volgende morgen droog dus kon de Scooteroo doorgaan! Scooteroo zijn een soort mini Harley Davidson motortjes waarmee je in een groep, strak in het leer en zonnebril op gaat toeren door 1770. Het was echt heel leuk om te doen maar helaas begon het halverwege weer te regenen en moesten we terug. Het was tijd om weer verder te rijden. Volgende bestemming: Hervey Bay! Daar zit ik op dit moment. Dit is de plek waar iedereen zijn trip naar Frasier Island boekt. Dat is het grootste zandeiland, je hebt daar meren met het zuiverste water dat je ooit zult zien en er leven daar heel veel dingo's. Wij zitten er nog over na te denken of we het wel of niet willen gaan doen omdat het erg duur is en het weer nog steeds niet optimaal is. Jullie zijn nu weer up to date en ik hou jullie nog even in spanning of we een trip naar Frasier Island zullen gaan boeken of niet..