Zo eindelijk een rustig momentje gevonden om met jullie te delen hoe de afgelopen dagen vergaan zijn.

Afscheid

Het afscheid nemen viel mee. Ik heb wel degelijk een traantje gelaten op het moment van afscheid nemen maar over het algemeen viel het mij minder zwaar dan ik gedacht had. Dat neemt niet weg dat ik jullie niet mis! Ik wil iedereen dan ook bedanken voor alle lieve woorden, feestjes, etentjes en afscheidscadeautjes.

Cultuurshock!

De vliegreis naar Bangkok verliep heel soepel. Het vliegtuig maakte geen gekke sprongetjes of rare bewegingen gelukkig.

Na ongeveer 9 uur kwamen we aan in Bangkok. In 1 woord: cultuurshock! Wat een chaotische stad is dat zeg! Er wonen dan ook ongeveer 10 miljoen mensen (en dat is dan alleen nog maar het geregistreerde deel!) Maar we werden gelukkig met de bus naar het hotel gebracht, wat gelukkig een aangenaam hotel was. Bij aankomst werden de deuren voor je open gehouden en de bedieningen maakte continu buigingen voor ons. ik voelde mij er wel een beetje ongemakkelijk bij. Ik kreeg het gevoel alsof ik een of andere koningin was die op bezoek kwam. Dat is echt een van de grote verschillen met Nederland. In Thailand weten de mensen veel meer wat respect voor een ander betekent dan in Nederland. Na aankomst in het hotel en gingen we zonder een blik te werpen in de kamers meteen door naar het ontbijt. Het was namelijk nog behoorlijk vroeg en wat we in het vliegtuig te eten kregen kon ik niet echt ontbijtwaardig noemen (er zat zelfs spinazie bij!). Dus toen onze buikjes gevuld waren besloten we om even bij te slapen aangezien dat in het vliegtuig ook bijna onmogelijk was. (China Airlines is aangepast op Aziatische maten). Na ons middagslaapje zijn we met een groepje de stad gaan verkennen. Nou, we hadden nog geen stap buiten het hotel gezet of de Tuktuk chauffeurs kwamen ons al tegemoet gerend. Na met handen en voeten duidelijk te hebben gemaakt dat we eerst even wilde lopen zijn we een willekeurige richting opgelopen. Na twee stappen gezet te hebben drong er een geur mijn neus binnen die er nog steeds niet helemaal uit is. De geur van Bangkok: riool, vies eten, vuilnis en vooral veel uitlaatgassen. Pfff ik wist niet dat een stad zo kon stinken! Nu snap ik waarom al die mensen daar een mondkapje dragen! Op elke hoek van de straat kan je eten kopen en er zitten dan ook op elke hoek van de straat mensen te eten. Tijdens het lopen werd ik soms aangestaard alsof ik van een andere planeet kwam, maar op een leuke manier. Ze lachten elke keer heel lief of wezen naar mijn haar of tanden! Maf om zo bewust te zijn van hoe anders je in de ogen van die mensen bent!

Tuktuk

Na wat geslenterd te hebben zonder een doel kwamen we erachter dat we toch echt een plan moesten maken om wat te gaan bekijken aangezien je voor de rest niet veel moois tegenkomt. We stonden op een brug een beetje de kaart te bekijken toen er een bewoner naar ons toe kwam die zijn hulp aanbood. Hij had voor ons een heel plan uitgestippeld waar we allemaal langs moesten en gaan en gaf ons de tip om een tuktuk te nemen aangezien het niet te lopen was. We waren met z'n 5en dus namen we 2 tuktuks. Ik dacht dat de stank niet erger kon worden totdat ik in die tuktuk zat. Ik had het idee dat ik een uitlaatpijp aan het roken was. We hebben toen met de tuktuk een aantal tempels bezocht en een factory waar ze juwelen maken en verkopen aan (rijke) toeristen. We kregen daar allemaal juwelen aangesmeerd en we wisten niet hoe snel we weer weg konden komen. toen het donker begon te worden besloten we om terug te gaan naar het hotel. Onze tuktuk chauffeur had alleen een klein verzoekje: of we even langs een of andere winkel wilden gaan kijken zodat hij een kortingsbon voor benzine kreeg. Wij met ons goede gedrag wilden die man wel blij maken. Na voor ons gevoel drie rondjes om de stad te hebben gereden (we betaalde hem per uur) zette hij ons af bij een super luxe stoffenwinkel waar allemaal mannen in pakken ons al op stonden te wachten. Toen we binnen kwamen moesten we gaan zitten en kregen we boekjes in ons hand geduwd met pakken en jurken die we konden uitzoeken. Ik had het kunnen weten dacht ik bij mezelf! Een dagje met de tuktuk: eens maar nooit meer!

Van kokosnoot tot de Highway

De volgende dag hadden we een fietstour door Bangkok geboekt. Dit is een Nederlander die dit organiseert en we hadden via via gehoord dat dat heel leuk scheen te zijn. Dus wij werden om 07:30 opgehaald door Andre Breuer (de fietsenman). We gingen met een groepje van 7 personen Bangkok verkennen per fiets onder leiding van onze gids: Guy. Een hele leuke (Thaise) gids. Hij deed echt alles voor ons, hij was maar aan het rennen, tillen en vliegen en daarnaast vertelde hij ook heel enthousiast tijdens de tocht. Ik wilde hem het liefst meenemen naar Australië in m'n backpack! Maar naast de leuke gids was de tour zelf ook heel indrukwekkend. We begonnen bij de sloppenwijken van Bangkok. Heel erg confronterend. Mensen wonen in zelfgebouwde krotten van bij elkaar geraapte spullen. En wij fietsen daar dwars doorheen met onze camera in onze hand.. ik voelde me op dat moment een vreselijke ramptoerist. We stopten bij een schooltje dat kon bestaan door geld gedoneerd o.a. door Nederland. De reden dat we stil stonden bij dit schooltje was dat je door middel van het kopen van een ticket voor de fietstour er automatisch een deel naar dat schooltje gaat. Toen wij aankwamen begon de schooldag net. Wij mochten even binnen kijken en daar stonden allemaal kleine kindjes netjes opgesteld in rijen het nationaal volkslied te zingen. Zo beginnen ze daar hun schooldag. Ik kreeg er een brok in mijn keel van. Toen we verder fietste viel het mij op dat alle mensen in die wijken vrolijk naar ons zwaaide en lachten. de gids vertelde dat die mensen geloven dat als je in dit leven arm bent en toch hard werkt je in een volgend leven rijk zult worden. Erg ontroerend om te zien dat die mensen zo gelukkig kunnen zijn met zo weinig. Na de sloppenwijken gingen we naar de Green area. Hier fietsten we over super smalle weggetjes dwars door de kokosnoot- en bananenbomen door. Ik vond het heerlijk om even geen vieze smog in te hoeven ademen. We vervolgden onze weg en vanuit de groene omgeving kwamen we ineens op de snelweg terecht (de highway) waar je blijkbaar ook gewoon mag fietsen. Het verkeer rijdt niet aan de linker of rechter helft maar daar waar een plekje vrij is om te rijden en het verkeer bestaat ook nog is uit bussen, auto's, vrachtwagens, tuktuks, brommers, motors, handelskarretjes, fietsers (jaja) taxi's en busjes volgeladen met Thaise mensen. Een hele aparte ervaring.

Ook voor Bangkok (niet voor heel Thailand trouwens) geldt voor mij: eens maar nooit meer.

Sydney

Inmiddels ben ik in Sydney beland. na een turbulente vlucht en nog steeds onder invloed van kalmerende middelen heb ik dan eindelijk een momentje gevonden om mijn verhaal te schrijven. Ik lig nu op een kamer in een hostel dat ik deel met 10 man. Dat wordt dus vast wennen aan het gesnurk gekraak en gestommel van iedereen. Nu begint de introductie week in Sydney dus dat houden jullie de volgende keer van mij tegoed!

Lieve groetjes van een super enthousiaste, blije maar toch wel vermoeide Eveline